หลักการพื้นฐานของหัวพิมพ์ความร้อน

แกนหลักของหัวพิมพ์เทอร์มอล

ส่วนประกอบหลักของ หัวพิมพ์ความร้อน คือเส้นพิมพ์ซึ่งประกอบด้วยแถวของตัวต้านทานความร้อน ในทางทฤษฎี ตัวต้านทานความร้อนเหล่านี้มีค่าความต้านทานเท่ากัน โดยเรียงตัวกันอย่างใกล้ชิดโดยมีความหนาแน่นตั้งแต่ 200 จุดต่อนิ้ว (dpi) ถึง 600 dpi เมื่อกระแสไฟฟ้าผ่านตัวต้านทานความร้อนเหล่านี้ ตัวต้านทานความร้อนจะสร้างอุณหภูมิสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ภายใต้แรงดันเฉพาะ เมื่อสารเคลือบสื่อสัมผัสกับตัวต้านทานความร้อนเหล่านี้ อุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาสั้นๆ ทำให้เกิดปฏิกิริยาเคมีในสารเคลือบสื่อและแสดงสี

หลักการทำงานพื้นฐาน

หลักการทำงานพื้นฐานของหัวพิมพ์ความร้อนคือการควบคุมการนำไฟฟ้าของตัวต้านทานความร้อนบางส่วนหรือทั้งหมดผ่าน IC ขับเคลื่อน หลักการดังกล่าวแสดงไว้ในแผนภาพด้านล่าง เมื่อกระแสไฟฟ้าไหลผ่านตัวต้านทานความร้อน พลังงานที่สร้างขึ้นโดยตัวต้านทานความร้อนคือการทำงานที่ทำโดยส่วนหนึ่งของกระแสไฟฟ้า โดยกำลังไฟฟ้าแสดงเป็น P นอกจากนี้ งานจะทำในขณะที่กระแสไฟฟ้าไหลผ่าน โดยถือว่ากำลังไฟฟ้าเท่ากับ PL ผลรวมของสองส่วนนี้แสดงเป็น P0 หากเวลาในการให้ความร้อนแสดงเป็นตัน (เป็นมิลลิวินาที) สามารถคำนวณพลังงานในการพิมพ์ได้โดยใช้สูตร P * ตัน โดยมีหน่วยเป็น mJ/dot

ความละเอียดของหัวพิมพ์ความร้อน

ความละเอียดหมายถึงจำนวนจุดความร้อนต่อนิ้วหรือต่อมิลลิเมตรตามทิศทางของเส้นพิมพ์ โดยวัดเป็นจุดต่อนิ้ว (dpi) หรือจุดต่อมิลลิเมตร (dots/mm) ความละเอียดจะถูกกำหนดระหว่างกระบวนการผลิตหัวพิมพ์โดยโฟโตมาสก์ ความละเอียดที่ใช้กันทั่วไปคือ 200 dpi และ 300 dpi ซึ่งทั้งสองอย่างนี้ตรงตามข้อกำหนดของแอปพลิเคชันส่วนใหญ่ หัวพิมพ์แต่ละรุ่นอาจมีช่วงความกว้างในการพิมพ์ที่แตกต่างกัน

ตัวอย่างภาพประกอบ

โดยใช้ตัวอักษร A เป็นตัวอย่าง สามารถแบ่งย่อยเป็นเมทริกซ์จุดพิกเซลขนาด 16×15 ดังแสดงในแผนภาพ ตัวต้านทานความร้อนแต่ละตัวจะสัมพันธ์กับพิกเซลหนึ่งพิกเซลในระหว่างการพิมพ์ โดยการป้อนข้อมูลเป็น 0 หรือ 1 เพื่อควบคุมสถานะเปิด/ปิดของ IC ขับเคลื่อน จุดเฉพาะจะได้รับความร้อนหรือไม่ได้รับความร้อน (0 หมายถึงไม่มีการพิมพ์ 1 หมายถึงการพิมพ์) ตัวอย่างเช่น หากข้อมูลอินพุตสำหรับแถวแรกคือ 0000000100000000 การพิมพ์จะเกิดขึ้นในคอลัมน์ที่ 8 ของแถวแรก ในทำนองเดียวกัน การป้อนข้อมูล 0000000110000000 สำหรับแถวที่สองจะส่งผลให้มีการพิมพ์ในคอลัมน์ที่ 8 และ 9 ของแถวที่สอง กระบวนการนี้ดำเนินต่อไปจนถึงแถวที่ 15 และในที่สุดก็ผลิตตัวอักษร A ที่สมบูรณ์

บทความพิเศษ: หัวพิมพ์ความร้อน 101: คู่มือฉบับสมบูรณ์สำหรับผู้เริ่มต้น